مولفان این کتاب بر این باورند که تربیت مختص به فردی خاص نیست و همه را شامل می‌شود. ما در هر زمان و مکانی می‌توانیم هر کسی را تربیت کنیم؛ از خودمان گرفته تا دیگران.

برای مثال، اگر نیازهای همسرمان را تشخیص دهیم و به موقع و مناسب برآورده‌شان کنیم، بستری فراهم کرده‌ایم که قابلیت‌های مثبت جسمی، شناختی، فرهنگی، هیجانی، اجتماعی، اخلاقی و معنوی‌اش شکوفا شود و به همین سادگی او را تربیت کرده‌ایم. اگر برای خودمان بستری فراهم کنیم که این موجب شکوفایی توانمندی‌ها و قابلیت‌های هفتگانۀ ما بشود، در حال تربیت خودمان هستیم.

به طور کلی روابط میدانی برای تربیت هستند و در هر رابطه‌ای می‌توانیم خودمان و طرف مقابلمان را تربیت کنیم. تربیت اینجا و اکنون و با هر فردی ممکن است رخ دهد.