این کتاب اثر برجسته‌ی میگل آنخل آستوریاس، نویسنده گواتمالایی است که به راحتی می‌توان آن را شاهکار نامید. آستوریاس در سال ۱۹۶۷ توانست برنده جایزه نوبل ادبیات شود. موسسه نوبل این جایزه را به خاطر «دستاوردهای ارزنده ادبی او، که ریشه در صفات ملّی و سنت‌های مردم بومی آمریکای لاتین دارد»، به او اهدا کرده است. در این رمان هم شما می‌توانید صفات ملی و سنت‌های مردم بومی را به وفور مشاهده کنید.

یکی از همین صفات ملی باور عمومی مردم به باز ماندن چشم مردگان در گور است. همین موضوع در عنوان کتاب نیز به چشم می‌خورد: «چشمِ انتظارِ در خاک رفتگان». در خاک رفتگان، با چشمان باز منتظر اجرای عدالت هستند و تا زمانی که مردم زنده نتوانند این کار را انجام دهند چشمان مردگان بسته نمی‌شود و آرام نخواهند گرفت.