خلاصه داستان:

تانیا، ‌شخصیت اصلی، زنی است تنها که برای گرفتن اقامت در هلند تصمیم به تدریس ادبیات یوگسلاوی می‌گیرد، کشوری که دیگر وجود ندارد. عده‌ای دیگر هم که به دنبال همان اقامت برای ماندن در این کشور هستند در این کلاس‌ها ثبت‌نام می‌کنند. همگی آن‌ها اهل یوگسلاوی سابق‌اند ولی حال هرکدام ملیتی متفاتوت دارد، صربی، کرواتی، بوسنیایی و حال هرکدام با تفکرات و عقایدی متفاوت گرد هم آمده‌اند.

بخشی از کتاب:

به هیچ‌چیز اعتقاد ندارم؛ دعا هم بلد نیستم. پیچیده در باد، نقش‌بسته بر چشم‌انداز همچون نقشی بر فانوس خیال، منِ معلم، گل سرسبد هم‌نسل‌هایم، چیزی را که باید بگویم می‌گویم، نیایش بالکانی‌ام را ادا می‌کنم. واژه‌ها مثل مرکبی که از ماهی مرکب می‌تراود از دهانم می‌ترواند. اصوات را مثل نامه‌ای در بطری برای آدم‌های بی‌نام‌و نشان می‌فرستم. واژه‌هایم را به باد می‌سپارم و می‌بینم همراه باد می‌روند. تماشاشان می‌کنم و می‌بینم که لوله می‌شوند، حلقه می‌شوند، در آب می‌افتند و مثل آلکاسلتزر بی‌درنگ حل می‌شوند. وقتی تار آواهایم خسته می‌شوند و از کار می‌افتند، وقتی پیشانی‌ام از سرمای باد سِر می‌شود، به آرامی و با خونسردی ساحل را ترک می‌کنم و رد پایی برجا نمی‌گذارم.