حیات یک معماست. شکننده و سرسخت است. و همزمان هر دوی اینهاست. اما برای بهتر دیدن مسأله باید آن را در چارچوب سطوح سازمانی حیات نگریست. پایداری حیات در سطح فرد، جمعیت، گونه، یا کل زیست‌کره با هم متفاوت است. حیات در سطح فردی، یا به عبارت دیگر زندگی یک فرد جاندار، شکننده است. مرگ فرایندی برگشت‌ناپذیر است. و با این حال، هزاران راه برای مردن وجود دارد؛ در حالی که راه زنده ماندن فقط یکی است و آن حفظ ثبات درونی در برابر محیط متغیر بیرونی است. جانداران سیستم‌هایی پیچیده‌اند که در معرض تنش‌های گوناگون قرار دارند. جاندار برای زنده ماندن باید بتواند با وجود این تنش‌ها و بی‌نظمی‌ها نظم درونی‌اش را برقرار کند. زندگی هر فرد جاندار فقط در محدوده‌ای باریک از پارامترهای محیطیِ مختلف همچون مواد مغذی، مواد دفعی، اکسیژن، دی‌اکسید کربن، اسیدیته، فشار، دما و غیره امکان‌پذیر است.