شايد زندگی پيدا کردن بخش‌هایی از خودمان در تکه‌تکه‌هایی از يک کُلِ منسجم است.
پيدا کردنی که به‌اندازه‌ی يک عمر طول می‌کشد.
و تکه‌هایی که همه‌جا حضور دارند و فقط کافی است ما در مسيرشان قرار بگيريم، آن وقت اگر هشيار باشیم، شايد بخش‌هایی از خودمان را ببينيم. بخش‌هایی از خودمان را در رابطه‌ها و در آدم‌هایی که تجربه می‌کنيم، در موقعيت‌هایی که قرار می‌گيريم، در فيلم‌هایی که می‌بينيم، در تاريخی که مرور می‌کنيم و حتی در کوچه‌ای که هيچ عابری ندارد و باد درخت‌هايش را بدون حضورِ تماشاچيان نوازش می‌کند. شايد زندگی همين است. ما زندگی را نه به‌صورت يک کل که به‌صورت جزئياتی روزمره می‌بينيم.