پرسش‌هایی که زیست‌شناسی به فلسفه سپرده است، از مهم‌ترین مسائل انسانی است. مثلاً در زیست‌شناسی همه به دنبال یافتن بینشی دربارۀ «سرشت بشر» هستند و از همین رو بر پرسش‌هایی متمرکز می‌شوند که در حیات بشری از اهمیتی بنیادین برخوردارند. پرسش‌هایی همچون «حیات» چیست؟ و آیا اشیا هدف یا معنایی را ورای روندهای شیمیایی یا فیزیکی که آن‌ها را پدید می‌آورد، محقق می‌کنند یا خیر؟ نتیجۀ تمام این تحولات این است که امروزه دیگر زیست‌شناسی و نظریۀ انتخاب طبیعی که تنها پارادایم حاکم بر این علم است، موضوع بسیار مناسبی برای اندیشیدنِ فلاسفه و صاحبنظران شده است. اما این پرسش پیش می‌آید که چه چیزی در «نظریۀ انتخاب طبیعی» وجود دارد که چنین دامنۀ وسیعی از مسائل را موضوع پژوهش‌های آن کرده و پای شناخت‌شناسان و فلاسفه را به تفکر و تعمق در مورد آن واداشته است؟